ebook X Olimpiada Szachowa - Helsinki 1952 Krzysztof Puszczewicz

Po raz kolejny zastosowano dwustopniowy system rozgrywek. Ekipy podzielono na grupy, pierwsze trzy zespoły z każdej grupy awansowały do finału A, którego stawką był puchar Hamiltona – Russella.

X Olimpiada Szachowa została zorganizowana w stolicy Finlandii w sierpniu 1952 r. Poprzedziły ją XVI Letnie Igrzyska Olimpijskie rozgrywane w Helsinkach w lutym tego samego roku, którym towarzyszyła bardzo napięta atmosfera, panująca między działaczami z krajów bloku wschodniego oraz krajów zachodnich. Pomimo rozwijającego się kryzysu politycznego, Helsinki były areną fascynujących pojedynków na szachownicach. Spodziewano się uczestnictwa 30 krajów, jednak ostatecznie przybyło 25 i rekord z Buenos Aires 1939 nie został pobity. Ogółem 140 zawodników, w tym 13 arcymistrzów i 38 mistrzów międzynarodowych rozegrało łącznie 740 partii. Z ogromną ciekawością obserwowano debiutującą ekipę sowiecką, obrońców pucharu - Jugosłowian oraz „srebrnych” Argentyńczyków i sławnych Węgrów.
Pragnąc zmniejszyć rolę przypadku, obradujący w Helsinkach Kongres FIDE postanowił, że w finale nie będzie mogło grać mniej niż 12 drużyn, zaś cała Olimpiada nie powinna trwać dłużej niż 25 dni. Po raz kolejny zastosowano dwustopniowy system rozgrywek. Ekipy podzielono na grupy, pierwsze trzy zespoły z każdej grupy awansowały do finału A, którego stawką był puchar Hamiltona – Russella.
Drużyna polska wystawiła skład, został sklasyfikowany w Helsinkach dopiero na 17 pozycji wyjściowej. Do faworytów zaliczono zespół ZSRR - co prawda nie przyjechał mistrz świata Botwinnik, ale ekipę sowiecką stanowili wyłącznie arcymistrzowie!