ebook Cmentarze Na Salwatorze. Janusz Lenczowski

Pierwotny cmentarz parafialny Zwierzyńca, jeden
z lepiej zachowanych krakowskich cmentarzy przykościelnych, ulokowany był wokół kościoła Najświętszego Salwatora we wschodniej części Wzgórza Świętej Bronisławy. Jego losy związane są nierozerwalnie
z dziejami tej jednej z najstarszych krakowskich świątyń, która od ostatniego ćwierćwiecza XII w. pełniła rolę kościoła pomocniczego w stosunku do parafialnego kościoła pod wezwaniem św. Augustyna
i Jana Chrzciciela, związanego z klasztorem Panien
Norbertanek.
Przez siedem wieków stary cmentarz był miejscem
wiecznego spoczynku mieszkańców Zwierzyńca i Półwsia Zwierzynieckiego.
Pierwszy zapis potwierdzający jego istnienie pochodzi z protokołu wizytacji zwierzynieckiej parafii, przeprowadzonej na polecenie kardynała Jerzego
Radziwiłła w 1591 roku. Według tego dokumentu
cmentarz został poświęcony w 1622 roku, wtedy też
ogrodzono go murem z inicjatywy ksieni Doroty Kąckiej. Obecny mur wybudowano w latach 1841–1844,
podczas poszerzania terenu cmentarnego w kierunku
zachodnim i południowym.
Na przykościelnym cmentarzu zaprzestano pochówków w 1886 roku, po zapieczętowaniu grobowca sióstr norbertanek decyzją Komisji Rządowej. Poza
tym z pewnością był zbyt mały na potrzeby ówczesnej
parafii.