ebook Lerkanidypina – potwierdzamy fakty i obalamy mity Anna Kochanowska, Marcin Wełnicki

Lerkanidypina jest przedstawicielem jednej z podstawowych grup leków hipotensyjnych – dihydropirydynowych antagonistów kanałów wapniowych III generacji. Działając głównie na napięciowozależne kanały typu L, hamuje napływ jonów wapnia do komórek mięśni gładkich. Cechuje ją wysoce selektywne działanie na mięśniówkę naczyń krwionośnych, dzięki czemu nie ma ona działania inotropowego ujemnego. Lerkanidypina dzięki swoim właściwościom lipofilnym z łatwością przenika do warstwy hydrofobowej błony komórkowej i jest w niej magazynowana. Zapewnia jej to powolny początek oraz długi czas działania mimo krótkiego okresu półtrwania w surowicy. Dzięki temu nie powoduje ona odruchowej tachykardii ani pobudzenia układu współczulnego. Co więcej ponad 2-krotnie redukuje ryzyko wystąpienia obrzęków obwodowych w stosunku do nielipofilnych antagonistów kanałów wapniowych (RR = 0,44, 95% CI: 0,31–0,62, p &lt,0,001), co istotnie poprawia compliance i persistance. Poza działaniem hipotensyjnym opisano korzystne działanie lerkanidypiny na wiele innych układów, w tym unikalne działanie nefroprotekcyjne. Redukcja białkomoczu jest możliwa dzięki blokowaniu kanałów wapniowych typów L i T, co powoduje rozszerzenie tętniczek doprowadzających i odprowadzających w kłębuszku nerkowym. Lerkanidypina jest bezpiecznym i skutecznym lekiem niezależnie od płci i wieku pacjentów.